برگرفته از روزنامه اطلاعات
محمدعلی کفاش
می‌درخشد از کران تا بی‌کران
نام ایرانی و ایران در جهان
پرچمش افراشته در احتراز
در بلندای زمانش سرفراز
از «خلیج فارس» تا بحر خزر
خاک پاکش خاوران تا باختر
زادگاه زهد و پاکی و صفاست
مهد دانش سرزمینی کیمیاست
این زمین میراث تاریخی کهن
نام پرآوازه دارد زین سخن
شعر حافظ، نام سعدی در جهان
افتخار ما همه ایرانیان
این زمین مردان نامی در سخن
چون حکیم طوس دارد ممتحن
مولوی، عطار و خیامش یقین
شهرت بسیار دارد بر جبین
ابن‌سینا باب حکمت در کلام
در علوم طب همی دارد پیام
پرتو تابندۀ شمس الشموس
کو درخشیده است در وادی طوس
طاق بستان و مدائن، غار صدر
در دل تاریخ مانده همچو بدر
لوح کوروش دست خطی پربهاست
یادگاری زنده از ایران ماست
مهد فرهنگ و ادب، کانون مهر
باب علم و دانش و عرفان و شعر
هر وجب از خاک ایران جان ماست
جان‌فشانی در رهش ایمان ماست
تنب کوچک یا ابوموسی کجا؟
کی از این جغرافیا بوده جدا؟
خشم طوفان کرده از این ادعا
بر حذر باش از عقوبت، بی‌حیا
خاک ما جولانگه کفتار نیست
آشیان کرکس و اغیار نیست
خار و خس را برنتابد بحر ما
سخت تاوان است عقوبت را بها
خاک ما گلزار پاک لاله‌هاست
لاله‌های سرخ راه انبیاست
دست هر اهریمن از آن دور باد
کور چشم دشمنانش، کور باد
اطلس جغرافیای این جهان
از خلیج فارس بس دارد نشان
غور کن باز آی از این کار شر
کاتشی آید بسوزد سر به سر
من تو را هشدار دادم ای عدو
بشنو از این گفتمان و گفتگو
رزم دشوار است با ایرانیان
ارمغانی خوش نمی‌گیری از آن
مهر «کفاش» از وطن آکنده است
با خلیج فارس ایران زنده است