توافق برای توقف موقت آبگیری سد سیمره، این فرصت را به باستان‌شناسان داد تا بتوانند آخرین تلاش‌های خود برای ثبت پلان‌های معماری محوطه‌هایی که غرق می‌شوند، را داشته باشند. این درحالی است که مجوز آبگیری سد در سال ۱۳۹۰ منجر به غرق تعداد بی‌شماری محوطه باستانی در این منطقه شده‌است. رئیس پژوهشکده باستانشناسی معتقد است که مجوز آبگیری بدون اندیشه‌های حفاظتی و جابجایی آثار بود.
cheap shoes nike dunk sb silver box collection - Low shoes - GiftofvisionShops - nike jordans retro 1 camo shoes black friday deals , Sneakers - Women's shoes | Gucci x The North Face Release Information - FitforhealthShops - crampon adidas sans lacet pas cher black and blue
خبرگزاری میراث فرهنگی ـ گروه میراث فرهنگی ـ با صدور مجوز آبگیری سد سیمره در سال ۱۳۹۰، بخشی از محوطه‌های باستانی پشت سد از جمله محوطه باستانی برزقواله به زیر آب رفت. رئیس پژوهشکده باستانشناسی این اتفاق را یک فاجعه باستانشناسی می‌نامد.
«حمیده چوبک»، رییس پژوهشکده باستانشناسی در گفت و گو با خبرگزاری CHN با اشاره به مجوز آبگیری سد سیمره گفت: «همانگونه که می‌دانید هنوز دوماه نیست که به عنوان مسئول پژوهشکده مشغول به فعالیت هستم، و متاسفانه به علت شرائط نامناسب سازمان، درسال 1390 مجوز آبگیری به سد سیمره داده شد، که این امر بدون اندیشه حفاظت وجابه جائی آثار بود وتنها کاوشهای محدود و بدون نتیجه وناتمام اتفاق افتاد، وبا این تصمیم‌گیری به زیرآب رفتن مهمترین آثار ومیراث باستانی ایران از جمله محوطه باستانی برزقواله ازدوره ساسانی یک فاجعه برای باستانشناسی ایران بود.»
وی در ادامه گفت: «اگر تفکرحفاظتی در این محوطه‌های باستانی لحاظ می‌شد حداقل این اطمینان وجود داشت که آثار زیر آب محفوظ می‌ماند، یا نسبت به حفاظت وجابه جائی آثار اقدام می شد. اما با مجوز آبگیری بدون شناسایی و بررسی آثار داده شده و بسیاری از محوطه‌های باستانی از جمله برزقاوله صدمه دیده است.»
چوبک همچنین با اشاره به توقف کوتاه زمان آبگیری گفت: «درحال حاضر با توافق اخیر وزارت نیرو باسازمان، به تعویق افتادن آبگیری تاپایان سال انجام شد، دراین بازه زمانی کاوش ناتمام قلعه گوری انجام شد و طبق آخرین توافق انجام شده در زمان کوتاه باقی مانده تا آبگیری مجدد، کوشش شد با اعزام چند گروه، جهت شناسائی موزائیکی از نقشه فضاهای معماری شهر 12 هکتاری برزقواله از این فرصت کوتاه استفاده کرد. چراکه معتقدیم اگر این محوطه‌ها به زیر آب رود دیگر هیچ امکان برای دسترسی پیدا کردن به اطلاعات جزئی هم وجود ندارد.»
به گفته وی باتوقف آبگیری در سیمره هم‌اکنون باستان‌شناسان در دو منطقه گندمزار و فراش که در ارتفاع بالاتری قرار دارند وخطربه زیر آب رفتن ندارند، مشغول فعالیت‌اند. همچنین درنشستی که ریاست سازمان با مسئولین وزارت نیرو داشت و برای تداوم کاوشهای نجات و حفاظت آثار سیمره تصمیم گیری شد، مقرر گردید تراز آبگیری حفظ شود و درسال آینده با برنامه ریزی حفاظتی، پژوهش‌های بخش‌های مطالعه نشده درتراز بالاتر انجام پذیرد.
چوبک در پایان یادآور شد: «رویکرد و سیاست‌گذاری کلی فعلی پژوهشکده کاملا حفاظتی است و صدور مجوز زود هنگام سیمره عبرتی بود تا یک بازنگری در برخورد با احداث طرح‌های عمرانی و نجات‌بخشی محوطه‌های باستانی داشته باشیم. باید مدیریت کاوشهای نجات با پیش بینی صحیح حفاظتی باشد درحال‌حاضر فعالیت های عمرانی در کشور دردست اقدام است و باید در هنگام توسعه و فعالیت های عمرانی به حفاظت پایدار محوطه های باستانی و تاریخی نیز توجه شود که جبران ناپذیرند.