یادمان

منزل حاذق ترین پزشک ایران به دست مرمت کاران نابلد

مصالح غیربومی خانه دکتر قریب را بیمار لاعلاج کردکارشناسان مرمت پیش بینی می کنند که به زودی سقف خانه پدری دکتر قریب فرو می ریزد.خانه ای که زمانی دکتری به نام را در خود پرورش داده امروز به دست مرمت کاران نابلدی افتاده است که به جای مرمت، تخریب خانه یکی از مشهورترین پزشکان ایران را تسریع کرده‌اند.

Air Jordan 1 Low OG Neutral Grey (2021) (W) - nike free run womens 5.0 - 100 - CZ0775 | adidas am4par women wear shoes , Sunrise Underwire Bikini Top by Endless Online , JofemarShops , Australia

خبرگزاری میراث فرهنگی – گروه میراث فرهنگی – مرمت نادرست خانه دکتر قریب، تخریب آن را تسریع کرد. این خانه تاریخی که دارای ویژگی‌های ارزشمندی در معماری و هنر است، اکنون شبیه بیماری شده که مرمت و بهسازی مرمتکاران آن را تبدیل به خانه‌ای بی روح و از سوی دیگر مرگ آن را قطعی کرده است.
 
این در حالی است که دکتر قریب را کمتر کسی است که به درمان بیماری های لاعلاج کودکان نشناسد. این پزشک زبردست، سال 1288 در تهران متولد شده و از اولین پزشکان متخصص طب اطفال ایران و بنیانگذار طب نوین اطفال در ایران و از بنیانگذاران بیمارستان مرکز طبی کودکان به شمار می رود.
 
 دیوارهای مرمت شده خانه دکتر قریب به دلیل استفاده نادرست از مصالح دوباره تبله کرده اند

 

اما اکنون خانه او، به دست مرمت کارانی افتاده که به جای مرمت به پیکره آن آسیب های اساسی رسانده اند. این اتفاق باعث می شود که این سوال به وجود آید که چگونگی انتخاب و نظارت بر شرکت های پیمانکار سازمان میراث فرهنگی برای ساماندهی خانه های تاریخی به چه صورت انجام می شود که به رغم صرف هزینه های کلان باید خانه ای رو به ویرانی رود؟

 
خانه پدری دکتر عبدالعظیم قریب در آشتیان، پنج کیلومتری گرکان قرار دارد و این خانه بازمانده ای کم نظیر از دوره قاجار بوده و به دلیل اهمیت و ارزش آن در معماری بومی و قاجاری در تاریخ 5 بهمن 1378 با شمارهٔ ثبت 2551 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
 
«وحید محمدی»، کارشناس مرمت که چندی پیش از این خانه بازدید کرده است، درباره وضعیت نگران کننده این خانه ارزشمند هشدار می دهد و می گوید:« این خانه به دلیل مرمت‌های نادرست و غیر اصولی، اکنون در شرایط بسیار بدی قرار گرفته و در مدت زمان بسیار کمی احتمال فروریزی آن وجود دارد.»
 
به گفته او، مرمتکاران این خانه از مصالح بسیار نامناسب برای ساماندهی آن استفاده کرده اند، سقف این خانه با آجرفرش و ایزوگام پوشانده شده است که نه تنها از مصالح بومی این روستا نیست بلکه باعث آسیب رسانی بیشتر به بنا شده است. زیرا با توجه به آب و هوای گرکان بهترین مصالح کاهگل است و کارایی بالایی دارد اما نبود این مصالح باعث رطوبت صعودی در دیوارهای بنا و تبله کردن آن ها در طولانی مدت می شود.
 
 
 نمای بیرونی دیوارهای خانه حاذق ترین پزشک ایران که در فهرست آثار ملی نیز ثبت شده آن هم پس از مرمت و بازسازی!

 

مسئله اینجاست که استفاده از مصالح بومی از اصول اولیه ای است که به مرمت کاران در دوره های دانشگاهی و کارگاهی آموخته می شود اما با توجه به گفته‌های محمدی، اکنون در نماها و دیوارهای داخلی و خارجی این بنا از گچ و خاک استفاده شده که این گچ باعث می شود که آب در دیوارها نفوذ کند و همواره این مسئله بین معماران رایج بوده که استفاده از گچ قاتل دیوارهای آجری است.

 
یکی دیگر از اقدامات عجیبی که مرمتکاران در این خانه انجام داده‌اند، کاشتن درخت گردو در وسط حیاط این بناست! محمدی  به CHN در این باره می‌گوید:« درخت گردو به دلیل داشتن ریشه های رونده و قوی دشمن صد در صدی سازه های ساختمانی است . به همین دلیل همیشه در اصول اولیه مرمت و معماری تاکید می شود که در این گونه بناها نباید درخت توت یا گردو کاشت.»
 
 این هم کاشت درخت گردو که آسیب های جدی به سازه های بنا می زند!

 

مشاهدات نشان می دهد که حتی در این خانه برای ورودی پنجره هایی که مرمت شده،  یک نورگیر تعبیه نشده است که مانع نفوذ نور به بنا شود و این امر با توجه به هزینه هایی که برای مرمت این بنا شده، برای هر بیننده سوال برانگیز و عجیب است.
 
محمدی یکی دیگر از عوامل تسریع کننده، تخریب خانه دکتر قریب را بندکشی غلط در بام و مرمت نادرست ناودان‌ها می داند که باعث جمع شدن آب باران و تبله کردن دیوارها می شود.
 
این کارشناس همچنین معتقد است که ایزوگام کردن بام در آب و هوای گرکان بسیار اقدامی تعجب برانگیز است زیرا زمانی که آفتاب مستقیم به قیرها می تابد، قیرها به مرور آب شده و در زمستان باعث جمع شدن آب باران و برف می‌شود.
 
 

پارکت و دیوارهای بیمارستانی که اصلا نشانی از خانه قاجاری دکتر قریب ندارد

 

به نظر می رسد که اکنون خانه دکتر قریب به دست پزشکان نابلدی افتاده که به جای درمان یک خانه آسیب دیده، آن را دچار صدمات و مشکلات جدی کرده اند.
 
سوال اینجاست که صرف هزینه های کلان برای مرمت و بازسازی یک خانه نباید از سوی مسئولان سازمان میراث فرهنگی مورد نظارت قرار بگیرد، در حالی که بسیاری از مرمتکاران و استادکاران حرفه ای خانه نشین هستند؟