سخنگوی انجمن دوستداران میراث فرهنگی تاریانا خوزستان از مدفون ساختن تندیس مرد اشکانی به طور موقت خبر داد.
مجتبی گهستونی امروز در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در ایذه اظهار داشت: با توجه به اهمیت این مجسمه، شهرداری ایذه به خاطر علاقه مردم برای معرفی تاریخ پر اهمیت این شهر و به منظور یادآوری کشف یکی از مهم‌ترین اشیای تاریخی ایران در ایذه تصمیم گرفت در میدان ورودی شهر و در نزدیکی قبرستان تاریخی شهسوار، کول فرح و تالاب میانگران اقدام به نصب تندیس زیبای مرد شمی کند که پس از مخالفت عده محدودی از این اقدام صرف‌نظر کرد.
وی افزود: از حدود یکسال پیش شهرداری ایذه، شهر کتیبه‌های سنگی، قصد نصب تندیس مرد پارتی در میدان تازه تاسیس ورودی شهر را کرده بود که عدهای با مخالفت، سعی در اخلال در این اقدام شگرف کردند.
گهستونی بیان کرد: افراد مورد نظر این اقدام شهرداری را مغایر با تعالیم دین اسلام دانسته و آن را ترویج کفر و بت‌پرستی در جامعه تلقی میکنند.
دبیر انجمن دوستداران میراث فرهنگی تاریانا خوزستان با اشاره به مخالفت‌های مورد نظر که جنبه احساسی دارد، اظهار داشت: این مخالفت‌ها بدون توجه به علایق مختلف صورت می‌گیرد، حال اینکه ساکنان ایذه از اقوام بختیاری بوده و دارای قدمتی چند هزار ساله هستند و تندیس مرد پارتی را که هم اکنون جزو میراث ملی در موزه ایران باستان در تهران نگهداری می‌شود، ترویج کفر و بت‌پرستی قلمداد میکنند.
گهستونی گفت: مسئولان شهرداری و مردم از ترس تخریب مجسمه‌ای که هنوز نصب نشده است و به ارزش ۳۰۰ میلیون تومان ساخته شده، آن را در جایی امن مدفون کردند تا در فرصتی دیگر آن را در میدان ورودی شهر در نزدیکی روستای تاریخی شهسوار، نقش برجسته‌های کول‌فرح و در اطراف تالاب میانگران نصب کنند.
ایذه به دلیل برخورداری از سنگ نگاره‌ها و سنگ نوشته‌ها به شهر کتیبه‌های سنگی معروف است. وجود سنگ‌نگاره‌‌ها و سنگ‌نوشته‌ها در کول فرح، اشکفت سلمان، خنگ اژدر، شهسوار، یارعلی وند، کمال وند و در نهایت کشف مجسمه مفرغی مرد اشکانی در روستایی به نام «شمی» باعث شد که شهر تاریخی ایذه بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد
تاکنون درباره مجسمه مفرغی مرد اشکانی که جزو مواریث ملی محسوب می‌شود و در موزه ایران باستان در معرض نمایش علاقه‌مندان قرار دارد، اظهار نظرهای مختلفی مطرح شده، به گونه‌ای که عدهای اعتقاد دارند نقش «خونگ اژدر» ایذه متعلق به همان مرد شمی موزه ایران باستان است.
سراورل استین انگلیسی که در سال ۱۳۱۴ هجری شمسی آثار تاریخی «شمی» ایذه را مورد بررسی و حفاری قرار داده و کم و کیف این کاوش‌ها را به رشته تحریر درآورده معتقد است: « ۳۰ سال پیش توسط مردم محل که مشغول پی‌کنی ساختمان مسکونی بودند به مجسمه‌ای برنزی تمام قد که دو دست نداشت، به طور اتفاقی برخورد کردند. وی قامت این مجسمه را یک فوت و ۵ اینچ و عرض آن را ۲ فوت و ۵ اینچ ذکر کرده است».
در ادامه حفاری یک مجسمه کوچک به طول 5/0 متری، در حالی که پا افزاری چکمه گونه در پاها طناب و یا شالی بر دوش که دست خود را به آن گرفته بود، از زیر خاک بیرون آمد.
در ادامه این کاوش‌های دو دست از سنگ مرمر یافت شد که احتمال می‌رود به دلیل کوچکی یکی از آنها متعلق به یک کودک باشد. همچنین دو قطعه سنگ مربع مستطیل شکل به دست آمد که جای پای مجسمه روی آنها مشهود بود.