برگرفته از روزنامه اطلاعات
بیماری افسردگی، نوعی بیماری روحی و روانی است. هنگامی که اتّفاقات بسیار ناخوشایندی برای انسان پیش می‌آید و ضربه‌های شدید روحی به انسان وارد می‌شود، بدن انسان با ترشّح موادّی در خون تلاش می‌کند تا آن حادثه را آرام آرام فراموش کند. برای مثال وقتی حادثه ناراحت‌کننده‌ای پیش می‌آید، ما گریه می‌کنیم. گریه به ما کمک می‌کند تا کمی آرام شویم. گذشت زمان هم سبب می‌شود تا ما آن اتّفاق را به تدریج فراموش کنیم؛ امّا اگر تعداد اتّفاق‌های ناراحت‌کننده در زندگی ما زیاد شود، بعد از مدّتی در اخلاق و رفتارمان تغییراتی به وجود می‌آید. گاهی انسان امیدش را در زندگی از دست می‌دهد، بی‌حوصله می‌شود و توان انجام دادن کارها را ندارد. بیماری افسردگی دارای درجه‌های مختلفی است. در درجه اوّل بعد از گذشت چند هفته شخص دوباره به حالت عادی برمی‌گردد.
در این مدّت رنگ صورتش کمی زرد می‌شود، میل به غذا خوردن ندارد، به نقطه‌ای خیره می‌شود و در بیشتر وقت‌ها فشار خونش پایین است. در درجه دوم، مدّت زمان بهبودی چند ماه طول می‌کشد.
امّا در درجه سوم که بدترین سطح آن است، گاهی ممکن است شخص هیچ وقت خوب نشود و برای همیشه بیمار بماند.
راه‌های درمان
بهترین کاری که می‌توان برای افراد مبتلا به افسردگی انجام داد، بردن آنان به مسافرت است. ایجاد تغییر در زندگی این افراد ممکن است بیماری آنان را بهبود بخشد. باید سعی کنیم با این افراد حرف بزنیم. نباید بگذاریم تنها بمانند، زیرا تنهایی سبب شدّت یافتن این بیماری می‌شود. صحبت کردن در باره ی موضوع‌های خوب و امیدوار‌کننده برای آنان بسیار مفید است. اگر فرد سیگار می‌کشد، باید کمک کنیم سیگارش را ترک یا کم کند. این افراد باید از نوشیدن زیاد چای، قهوه و مانند اینها پرهیز کنند، زیرا مصرف این مواد، بیماری آنان را شدیدتر می‌کند. این افراد باید از میوه‌ها و سبزی‌های تازه و ضدّعفونی شده استفاده کنند، به آهنگ‌های مناسب و شاد گوش دهند و فیلم‌های خنده‌دار تماشا کنند. این کارها آنان را از فضای تیره ی قبلی دورمی سازد.
با آنان درباره خداوند بزرگ و مهربانی او صحبت کنید. به آنان بگویید که زندگی همه ما در دست خدا است و به سبب مهربانی او برای ما بهترین اتّفاقی که ممکن است می‌افتد و هر چیزی که خیر است، پیش می‌آید. بنابراین نگرانی و نا امیدی بی معنا است. همیشه فکر کردن به خدا که بالاترین قدرت است، به انسان آرامش می‌دهد.
تهیه و تدوین: رسول سیف