یکشنبه, 05ام خرداد

شما اینجا هستید: رویه نخست یادگارهای فرهنگی و طبیعی سیوند

سیوند

درخواست برای بازنگری در روند سدسازی

در پی برگزاری چهارمین نشست انجمن اعضای هیات علمی مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور که با عنوان چالش‌های صنعت سد‌سازی‌ با تاکید بر اثرات متقابل آن بر منابع طبیعی، 20‌شهریور ماه گذشته برگزار شد.

انسداد تاریخ و طبیعت

 با آنکه سال‌هاست متخصصان و کارشناسان با برشمردن معایب سدها تاکید کرده‌اند
که عمر این نگرش در جهان به پایان رسیده و تاکنون در بسیاری از کشورها به‌ویژه کشورهای توسعه یافته، این سازه‌ها تخریب و جمع‌آوری شده است اما در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران هنوز باور بسیاری بر این است که سد‌سازی‌ تنها گزینه مطلوب برای دستیابی به آب است.

سدسازی غیر کارشناسی، محیط‌زیست را تهدید می‌کند

 «بی‌توجهی به ملاحظات زیست محیطی، خسارات جبران‌ناپذیری به محیط‌زیست و میراث طبیعی کشور وارد ساخته است».

توسعه سدها یا سدهای توسعه

 سدسازی، مشکل کم‌آبی را حل نمی‌کند، بلکه در این مورد معمولاً مشکل را از یک منطقه به منطقه‌ای دیگر منتقل می‌کند.

قوه‌ي قضائيه در ماجراي سیوند به ميدان مي‌آيد!

به گزارش خبرگزاري ايسنا، دادخواه، وكالت تعدادي از حاميان ميراث فرهنگي را براي شكايت عليه آب‌گيري سد سيوند به عهده گرفت.

چرا با آبگیری سد سیوند مخالفم؟!

بي‌گمان، خواندن اين بند براي هر ناظر مستقل و فرهنگ‌دوستي اسباب مسرت خاطر را فراهم مي‌آورد، اينكه در يك گوشه از اين عالم، دولتي وجود دارد كه نه‌تنها براي حفظ ميراث‌هاي تاريخي و ملّي خويش در درون مرزها احساس مسئوليت كرده و حاضر به سرمايه‌گذاري و صرف هزينه است، بلكه اين مسئوليت شايان تحسين را به خارج از محدوده‌ي سياسي خويش نيز بسط داده و براي پاسداري از هرآنچه كه با ايران و ايراني درارتباط است، فارغ از مرز سياسي مرسوم، حاضر به اختصاص بودجه از درآمدهاي ملّي است.

و سرانجام قصه‌ي پرغصه‌ي سيوند به دفتر مقام رهبري رسيد!

كلام فوق، واپسين عبارت نامه‌اي است كه ديروز (23 فروردين‌ماه 1386) از سوي مخالفان آبگيري سد سيوند و در پی یک تجمع سه ساعته، تحويل مسئولين دفتر پرنفوذ‌ترين مقام حكومتي كشور شد؛ حركت بي‌نظيري كه اغلب دژبانان و پاسداران بيت رهبري را تحت تأثير قرار داد ...

“کم‌جان” را چگونه “بی‌جان” کردیم؟!

 «کم‌جان» نام تالابی است ارزشمند، با وسعتی بالغ بر ۵۲۵۰ هکتار – مجموعه‌ای از تالاب‌های آب شیرین دایمی و فصلی که با پوشش غالب نی و لویی در ناحیه‌ی سفلی رودخانه کُر و دلتای کربال قرار گرفته است – که به واسطه‌ی برخورداری از ویژگی‌هایی کم‌نظیر، در سیاهه‌ی تالاب‌های بین‌المللی ثبت شده در کنوانسیون رامسر قرار دارد.

در همین زمینه