نامآوران ایرانی
یادی از استاد احمد حامی، یکی از هزاران هزار ستایشگر فرهنگ ایرانزمین
- بزرگان
- نمایش از یکشنبه, 13 مهر 1393 19:03
- بازدید: 5092
برگرفته از خبرگزاری ایبنا
امروز (سهشنبه یکم مهرماه) سالروز تولد استاد احمد حامی، بنیانگذار مهندسی نوین در ایران، ملقب به پدر راههای ایران است. از وی بیش از دهها عنوان کتاب و مقاله علمی در زمینههای مهندسی، تاریخ و فرهنگ برجای مانده که «راههای ایران در گذشته و آینده» از جمله این آثار است.
استاد احمد حامی، نخستین روز پاییز ۱۲۸۶ شمسی در یکی از محلههای قدیمی تهران در خانوادهای متدین متولد شد. وی در مدت عمر 93 ساله خود، در ساخت و راهاندازی بسیاری از راهها، پلها، راههای آهن، فرودگاهها و بنادر مشارکت داشت و از این حیث و به دلیل تسلط او به راههای کشور وی را «پدر راههای ایران» نامیدهاند.
زندهیاد مهندس حامی، علاوه بر تحقیق و بررسی درباره وضعیت خاک و معادن کشور، مطالعات گستردهای در زمینه تاریخ تمدن و فرهنگ ایران انجام داد؛ مطالعاتی که به ارائه نظریاتی در مورد خط فارسی، ریشه تاریخی نام مناطق ایران، رد صحت حمله اسکندر مقدونی به ایران و نیز چگونگی انقراض سلسله ساسانی انجامیده است.
آثاری که ماندگار شدند
از جمله آثار مکتوب استاد حامی میتوان به کتابهای «مصالح ساختمانی»، «سیمانهای طبیعی»، «نسوز»، «آسفالت گوگردی»، «راههای ایران در گذشته و آینده»، «روسازی آسفالتی خیابانهای تهران»، «ماشینهای متراکمکننده زمینهای خرده سنگی»، «برآورد ساختمانها»، «آبیابی، آبرسانی، آبیاری، آبسنجی در ایران باستان»، «سفر جنگی اسکندر مقدونی به درون ایران و هندوستان بزرگترین دروغ تاریخ است» و «هلنیسم دروغی بزرگ درباره فرهنگ ملتی کوچک» اشاره کرد.
از وی همچنین تحقیقات و آثاری نیز در زمینههای فرهنگی، ادبی و تاریخی بر جای مانده است. از جمله این آثار میتوان از کتابهای «خط فارسی» و «کیش مهر یا بغ مهر» نام برد که تاکنون به شمارگانی بیش از 50 هزار نسخه رسیدهاند.
عشق به ایران
در مقدمه کتاب «سفر جنگی اسکندر مقدونی به درون ایران و هندوستان بزرگترین دروغ تاریخ است» به قلم استاد حامی آمده است: «من یکی از هزاران هزار ستایشگران فرهنگ ایرانزمین هستم، ایرانزمین و مردمش را دوست دارم.»
احمد حامی، سرانجام پس از عمری تدریس و تلاش پیگیر در راه اعتلای علم و فرهنگ ایران، در دهم بهمنماه 1379 چشم از جهان فروبست.
احمد حامی: هر ایرانی که قلبش برای ایران نتپد بهتر اسـت، هرگز نتپد