پنج شنبه, 09ام فروردين

شما اینجا هستید: رویه نخست تاریخ یافته‌های باستان شناسی ایران یکی از کهن‌ترین سکونت‌گاه‌های بشر

یافته‌های باستان شناسی

ایران یکی از کهن‌ترین سکونت‌گاه‌های بشر

برگرفته از آذرپادگان

سه دندان کشف شده در منطقه فسیلی مراغه متعلق به انسان‌های نخستین موسوم به «‌‌‌‌‌‌پریستات»‌هاست.


امیرحسین کوکبی‌نژاد کارشناس دیرین شناسی موزه تاریخ طبیعی کشور، با اعلام این خبر افزود: این اکتشاف در ادامه کاوش‌های مربوط به طرح مطالعاتی دفتر موزه تاریخ طبیعی و دانشگاه تبریز است.

این کارشناس ادامه داد: با توجه به ابزار سنگی کشف شده در این منطقه، می‌توان نتیجه گرفت که این حیات انسانی به دوره‌ی موسوم به آشولین برمی‌گردد، البته این فرضیه باید با مطالعات دقیق‌تر تایید شود.


کوکبی‌نژاد افزود: انسان «‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پریستات» انسان راست قامتی بوده و در دوره‌ی حیات «‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پریستات»‌ها آب و هوای منطقه فسیلی مراغه گرم و مرطوب بوده است. با توجه به وجود این آب و هوا، می‌توان نتیجه گرفت که رابطه‌ی مستقیمی میان این حیات جانوری و نوع تغذیه پریستات‌ها وجود داشته است. از سوی دیگر فسیل‌های به‌دست آمده هم این ادعا را ثابت می‌کند.

کارشناس دیرین شناسی موزه تاریخ طبیعی کشور گفت: این انسان‌های اولیه در غارها زندگی می‌کرده‌اند، آتش را خوب می‌شناختند و استفاده و کاربرد آن را بلد بودند.

دکتر زین‌العابدین پورابریشمی نیز با اشاره به دانسته‌های علمی درباره زنجیره تکامل انسان گفت: برپایه‌ی نظریه‌ی تکامل، نخستین انسان‌نماها، گونه‌ای از انسان‌های نخستین یا همان «‌‌‌‌‌‌‌پریستات»ها بودند.

 


«‌‌‌‌‌‌‌‌‌پریستات»ها ـ که در فارسی «‌‌‌‌نخستی» نامیده می‌شوند ـ بر پایه‌ی الگوهای دیرین‌‌شناسی، متعلق به دوران سوم و اوایل دوران چهارم هستند که نزدیک به دو میلیون سال پیش می‌زیسته‌اند.


رییس طرح مطالعاتی منطقه فسیلی مراغه افزود: برای تعیین قدمت دندان‌ها، نیازمند کاوش‌های بیشتر هستیم، کاوش‌های دیگر می‌تواند منجر به کشف اجزای دیگر ساختار بدنی این موجود بشود. آن وقت قطعاً تعیین سن و تیره این موجود دقیق‌تر خواهد بود.

 

با این همه می‌دانیم طرز قرار گرفتن مهره پشتی و استخوان پا در این انسان‌ها، یک چرخش خاصی دارد و نشان می‌دهد که این انسان‌نماها روی دو پا راه می‌رفته‌اند. اگر این چرخش کمتر از این باشد، در واقع ما با تیره‌ای از انسان‌نماها روبرو هستیم.

 

وی ادامه داد: ‌تمام دانشمندان روی قدمت این موجودات که به 2 میلیون سال می‌رسد، ‌اتفاق‌نظر دارند. این دو میلیون سال در حقیقت سرآغاز و منشا انسان‌های نخستین است و ایران یکی از کهن‌ترین سکونت‌گاه‌های بشر است.

 

دکتر پورابریشمی ادامه داد:‌نمونه‌هایی از این انسان‌نماها در شمال آفریقا و در ایتالیا و آلمان کشف شده است که سن همه‌ی آن‌ها حدود همین دو میلیون سال است. در رده تکاملی، بعد از این موجودات، نیاکان انسان‌های امروزی قرار دارند.

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید