خبر
فراخوان ارسال 1000 نامه برای دعوت از دکتر محمد رضا شفیعی کدکنی
- خبر
- نمایش از چهارشنبه, 08 شهریور 1391 19:12
- بازدید: 3203
فراخوان ارسال 1000 نامه برای دعوت از محمدرضا شفیعی کدکنی برای سخنرانی و شعرخوانی در جمع دوستداران توسط انجمن شاعران ایران منتشر شد.
adidas team water bottles for sale craigslist 2017 | Nike Dunk Low Pro SB 304292 - 102 White Black Trail End Brown Sneakers – Ietp - nike sb mogan mid 2 white laces for sale in ohio
به گزارش ایسنا در متن این فراخوان آمده است:
«صبر بسیار بباید، پدر پیر فلک را
تا دگر مادر گیتی، چو تو فرزند بزاید
به نام خدا
همه علاقهمندان به شعر و ادب پارسی میدانند که دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی به سبب بزرگی ذاتی و مناعت طبع و برخی ملاحظات شخصی، از حضور در جمع پرهیز دارد، و دوستداران و شیفتگان آن بزرگمرد و نادره زمان، اگرچه از دریای معلومات و دانش آن بزرگوار بینصیب نیستند، اما آرزوی دیدار ایشان، همچنان از دستنیافتنیترینهای این روزگارشان است.
بخصوص نسل جوان ایرانی علاقهمند به شعر و ادب و خاصه شاعران جوان، که بسیار در گوشه و کنار از انجمن شاعران ایران خواستهاند که امکان درک حضور بزرگانی چون استاد شفیعی کدکنی را فراهم آورد.
از اینرو بر آن شدیم تا صدای مخاطب مشتاق این دریای معرفت را به نحوی شایسته به ایشان برسانیم ـ هرچند که از این اشتیاق وصفناشدنی بیخبر هم نیستند ـ به همین منظور، انجمن شاعران ایران از همه دوستداران و علاقهمندان دعوت میکند تا با نوشتن نامه، در طرحِ دعوت از استاد محمدرضا شفیعی کدکنی برای شعرخوانی و سخنرانی در جمع شرکت کنند.
همه مشتاقان و علاقهمندان ادب پارسی، از جای جای ایرانِ عزیز، میتوانند در این فراخوان بزرگ شرکت کنند و نامههای خود را به نشانی انجمن شاعران ایران ارسال کنند.
انجمن شاعران ایران ضمن رساندن تک تک نامهها به استاد، از نویسنده 10 نامه برتر با هدایایی قدردانی خواهد کرد.
شرایط:
نامهها میبایست روی یک برگه آ4 و حداکثر در چهار سطر نوشته شده باشد.
در پایین نامه نام و نشانی و شماره تماس فرستنده قید شده باشد.
مهلت ارسال نامهها تا پایان آبانماه 1391 است.
هرچند ممکن است این درخواست جمعی از سوی استاد محمدرضا شفیعی کدکنی پذیرفته نشود، اما انجمن شاعران ایران اعتقاد دارد که به وظیفه ذاتی خود در قبال علاقهمندان به شعر و ادب پارسی عمل کرده است و رد دعوت از طرفِ ایشان را به منزله بیاعتنایی به مخاطب نمیداند، که گفتهاند: «بزرگان آن بینند که ما نمیدانیم»