چهارشنبه, 12ام ارديبهشت

شما اینجا هستید: رویه نخست یادگارهای فرهنگی و طبیعی زیست بوم مرگ بلوط زارها تنها بحران زاگرس نیست

زیست بوم

مرگ بلوط زارها تنها بحران زاگرس نیست

مقاله بهرام سلطانی درباره تنوع زیستی زاگرس(1)
مرگ بلوط زارها تنها بحران زاگرس نیست
ایرن: در واکنش به یکی از خبرهای ایرن، کامبیز بهرام سلطانی کارشناس و محقق و نویسنده نامدار محیط زیست ایران مقاله یی تحلیلی و مفصل نوشته است درباره تنوع زیستی زاگرس . در این مقاله بهرام سلطانی کوشیده است به ابهامات و تصورات غلطی که بعضاً در این باره وجود دارد، روشن سازد .بخش نخست این مقاله امروز و واپسین بخش آن فردا از نظر شما خوانندگان گرامی می گذرد.
چندی پیش توسط خبر گزاری مستقل محیط زیست ایران خبری با عنوان « نابودی بلوط زارهای زاگرس، پی آمد فشار دهها ساله » ( کد 2998 ) انتشار یافت. هر چند در عرصه حفاظت از طبیعت واقعا" دیگر خبری باقی نمانده است که باعث تعجب شود ، ولی بازهم برای کسانی که مدتی را در پهنه های مختلف زاگرس سپری کرده اند، واقعیتی غیر قابل کتمان است که ، زاگرس هویت طبیعی خود را از بلوط زارهای خود کسب می کند و اصولا" نام زاگرس و بلط با یکدیگر پیوند خورده اند. ضمن اینکه رشته زاگرس خود بیومی بسیار وسیع و متنوع است و به همین سبب نمی توان تنها از « یک زاگرس » نام برد . بخشی از زاگرس که شامل جنگل های پیرانشهر- سردشت می شود، مخزن ژن بلوط در ایران محسوب شده و در سال تنوع زیستی ، کنار نشستن و تنها خبر نابودی این سرمایه بی نظیر ملی را دادن ، به دور از هر گونه منطق است.
نوشتار حاضر با استناد بر مطالعاتی که در اوایل دهه هشتاد در محدوده حوزه زاب کوچک به انجام رسیده ، تنظیم یافته است. حال که صحبت از نابودی بلوط زارهای زاگرس ، یعنی جنگل هایی که از دوران باران های متوالی یا pluvial شکل گرفته و دوره تکاملی نزدیک به 15000 سال ( پانزده هزار سال ) را پشت سر نهاده و امروز به دست ما انسان های طبیعت ستیز رسیده اند، بد نیست حداقل در یک نگاه کوتا بدانیم در حال از دست دادن چه چیزی هستیم .
تقسیمات جغرافیایی زاگرس
رشته کوههای زاگرس از شمال آذربایجان آغاز گردیده و به صورت طاقدیس هایی بیش و کم موازی با یکدیگر در امتداد جنوب شرقی ادامه یافته و سپس در جهت شرق تغییر مسیر داده و تا رشته مکران در بلوچستان پیش روی می نمایند. مرتفع ترین قله زاگرس ، زردکوه با ارتفاع 4571 متر در استان چهارمحال و بختیاری و در مرحله بعدی قله دنا یا دینار با ارتفاع 4432 متر در استان کهگیلویه و بویراحمد می باشد . جغرافیدانان رشته زاگرس را در سه ناحیه تقسیم می نمایند:
1)ناحیه زاگرس شمالی که در جنوب کوههای آذربایجان قرار دارد ،
2)زاگرس مرکزی که تقریبا" بین دو جلگه کرمانشاه و شیراز قرار داشته و از رشته هایی موازی ، با پهنایی بین 200 تا 600 متر تشکیل یافته است ،
3)زاگرس جنوبی که شامل رشته کوههای ساحلی خلیج فارس ودریای عمان شده و تا بلوچستان امتداد می یابد .
تقسیمات گیاهی زاگرس
رشته کوههای زاگرس به دلیل برخورداری ازاقالیم، ارتفاعات، دره ها، تنگه ها و به تبع آن شرایط اکولوژیک بسیار متنوع از دیر باز مورد توجه بسیاری از گیاه شناسان بوده است . در این راستا بدیهی است که گیاه شناسانی نیز از دیدگاه تخصصی خود به تقسیمات رشته زاگرس مبادرت ورزند.از این میان می توان به تقسیمات انجام شده در
« راهنمای نقشه رویشی ایران » اشاره نمود .در این مرجع « منطقه زاگرس » در شمار مناطق رویشی ایران آورده شده و در خصوص آن چنین ذکر شده است : منطقه زاگرس را که درترکیب گیاهی ویژه آن عناصرمدیترانه ای نیز دخالت دارند، می توان از روی انتشار گونه های متفاوت بلوط در دو قلمرو کرد و لر تفکیک نمود. درقلمرو کرد بیشتر گونه های بلوط Quercus brantii وQ. libani و در قلمرو لر دو گونه Q.persica وQ.infectoria انتشار
دارند . با همه این اوصاف ویژگی های گیاهی منطقه جنگلی پیرانشهر – سردشت به گونه ایست که ، در تقسیمات گیاهی منطقه زاگرس برای آن می بایست جایگاه خاصی را در نظر گرفت ؛ در اینجا کثرت گونه ها و زیر گونه های بلوط به میزانی است که ، در هیچ مکانی دیگر از زاگرس قابل مشاهده نمی باشد . این شواهد حداقل تاکید بر دو نکته را ضروری می سازد :
1)قایل شدن جایگاه ویژه برای جنگل های پیرانشهر – سردشت در تقسیمات گیاهی رشته زاگرس ،
2)جنگل های پیرانشهر – سردشت در ارتباط با گونه بلوط همانند یک مخزن ژن یا Genpool عمل
می نمایند و به همین سبب واجد ارزش حفاظتی غیر قابل کتمان می باشند. با این وصف شیوه مدیریت این جنگل ها به هیچ وجه با ارزش های حفاظتی نهفته در آن منطبق نمی باشد.
تقسیمات اکولوژیک رشته زاگرس از دیدگاه بیوم شناسی
از دیدگاه بیوم شناسی رشته کوههای زاگرس را می بایست در شمار بیوم های کوهستانی قرار داد. نکته جالب توجه اینکه طبق طبقه بندی های موجود ، بیوم کوهستانی زاگرس در زمره متنوع ترین بیوم های کوهستانی قرار گرفته و واجد بیشتر خصیصه هایی می گرددکه در خصوص بیو های کوهستانی ذکر می نمایند .
در وهله نخست باید رشته کوه زاگرس را بیومی بین ناحیه ای یا interzonal به حساب آورد ، زیرا طبق تعریف از میان بیوم های دشتی با خصوصیات اکولوژیک متفاوت عبور کرده و در نتیجه جبهه های غربی و شرقی آن نشان دهنده خصلت های اکولوژیک متفاوت می باشند. این ویژگی را می توان با وضوح کامل در رشته ارتفاعات دنا در محدوده استان کهگیلویه و بویر احمد (جبهه غربی ) واستان اصفهان ( جبهه شرقی ) مشاهده نمود . به بیان دیگر ، در این شرایط رشته دنا نقش مقسم اقلیمی منطقه را نیز بر عهده دارد .
علاوه بر این ، رشته زاگرس را باید در شمار بیوم های کوهستانی چند ناحیه ای یاmultizonal محسوب نمود ؛ یعنی رشته کوههایی که از میان دشت هایی با ویژگی های اکولوژیک متفاوت عبور کرده و به نحوی از انحاء از ویژگی های مذکور تاثیر می پذیرند.
بدیهی است که هریک از تقسیمات بیوم شناختی یاد شده نیازمند تجزیه و تحلیل و بحث دقیق می باشد که از چارچوب گفتار حاضر خارج است . در ادامه کوشش خواهد شد تا بخشی از تنوع زیستی محدوده پیرانشهر – سردشت به نمایش گذارده شود.
تنوع زیستی در قلمرو جنگل های پیرانشهر – سردشت
ساخت اقلیمی جنگل های پیرانشهر – سردشت که در محدوده حوزه آبی رودخانه زاب کوچک قرار گرفته است ، قبل از هر چیز توسط دو عامل زیر تعیین می شود :
1)توده های هوای سرد شمالی دریافت شده از مرکز پرفشار سیبری که باعث افت شدید دما و ریزش برف ، به ویژه در ارتفاعات و جبهه های شمالی رشته کوهها می گردد ،
2)توده مرطوب و ملایم غربی که بعد از عبور از اقیانوس اتلس و دریای مدیترانه به سمت ایران حرکت
می نماید . این توده بارانزا در برخورد با ارتفاعات منطقه رطوبت خود را تخلیه می نماید.
در مرحله بعدی ساخت توپوگرافیک پر انرژی منطقه است که باعث ظهور تغییرات در هوای ورودی شده ، بر کمیت و کیفیت ریزش های جوی موثر افتاده و در عین حال ظهور تغییرات در شدت و ضعف دما ، تابش خورشید ،
جریان های باد و سایر عوامل اقلیم شناختی را موجب شده و از این طریق شرایط را برای تکوین حوزه های میکروکلیماتیک متنوع فرآهم می آورد. درحقیقت همین حوزه های میکروکلیماتیک هستند که به طور مستقیم زیستگاهها و اجتماعات جانوری را از خود متاثر ساخته و شرایطی را به وجود می آورند که ، زیستگاهها و قلمروهای اکولوژیک متنوع تکوین یافته و در نهایت غنای گیاهی و جانوری منطقه را موجب گردند. از تجزیه و تحلیل ساخت توپوگرافیک و اطلاعات اقلیمی جدول شماره 1 حاصل می آید .
جدول شماره 1 – طبقات ارتفاعی و نواحی اقلیمی متعلق به هریک ار آنها
طبقات ارتفاعی کمتر از 1500متر 1500 تا 2000 متر بیش از 2000 متر
نواحی اقلیمی
معتدل دشتی
معتدل کوهستانی
سرد کوهستانی

پیامدهای اکولوژیک تفاوت های اقلیمی ، به ویژه در ماههای سرد سال ، قابل ملاحظه است . بدین معنا که ، دوره رویش و به همراه آن آغاز فعالیت بیولوژیک در محدوده اقلیم معتدل جلگه ای زمانی آغاز می گردد که دو ناحیه اقلیمی دیگر هنوز در آرامش زمستانه بسر می برند. در ناحیه اقلیم معتدل دشتی دوره رویش گیاهی از حدود اسفندماه آغاز می گردد ، حال آنکه در محدوده اقلیم معتدل کوهستانی این دوره از فروردین ماه به آرامی شروع شده و به سمت ارتفاعات پیشروی می نماید. در اردیبهشت ماه جنگل های بلوط رنگی سبز و تازه به خود گرفته و برخی از گونه های همراه حامل شکوفه اند. در همین زمان پوشش کف جنگل و علفزارها سرسبزی تازه ای را از خود نشان داده و تعداد کثیری از دشت ها با لاله های سرخ پوشیده می شوند .
در حقیقت از همین دوران به بعد است که می توان تفاوت موجود میان جنگل های بلوط
پیرانشهر – سردشت را با سایر نقاط زاگرس مشاهده نمود . بر مبنای اطلاعات موجود گونه های بلوط جنگل های پیرانشهر – سردشت را می توان به صورت زیر فهرست نمود :
1)Quercus (brantii) persica ,
2)Q.brantii var. Belangeri,
3)Q.brantii var. brantii,
4)Q.carduchorum,
5)Q.cedorum,
6)Q.infectoria,
7)Q.infectoria ssp. Boissieri,
8)Q.infectoria ssp. latifolia,
9)Q.infectoria ssp.petioralis,
10)Q.komarovii,
11)Q.libanii,
12)Q.magnosquamata,
13)Q.mannifera,
14)Q.ovicarpa,
15)Q.polynervata,
16)Q.robur ssp.pedunculiflora.

علاوه بر گونه ها ، زیرگونه ها و واریته های یاد شده ، شادروان دکتر کریم جوانشیر در مقاله ای زیر عنوان
« گونه های جدید جنس بلوط در جنگل های ایران » به معرفی تعداد کثیری از زیر گونه های بلوط پرداخته که تعداد قابل ملاحظه ای از آن در جنگل های پیرانشهر – سردشت موجود می باشند.
بدیهی است که به همراه بلوط ، تعداد کثیری از گونه های درختی و درختچه ای دیگر نیز جنگل های پیرانشهر – سردشت را مزین می نمایند. از این میان می توان به گونه های مختلف بادام – به ویژه در سردشت – اشاره نمود :
1)Amygdalus carduchorum,
2)A. korshinskyi,
3)A.kotschyi,
4)A.trichamygdalus.
زالزالک ها از قبیل Crataegus aronia var.dentata و C.monogyna نیز در جنگل های بلوط پیرانشهر – سردشت دارای جایگاهی ویژه اند. به همین ترتیب باید به تنوع گونه های پیروس به ویژه در جنگل های سردشت اشاره کرد :
1)Pyrus communis,
2)P.glabra,
3)P.oxipiron,
4)P.sosnovskii,
5)P.syriaca,
6)P.syriaca var.syriaca.
در بین گونه های درختی جنگل های سردشت ذکر درخت Ulmus carpinifolia نیز ضروری به نظر می رسد.
بدیهی است که ، ذکر کلیه گونه های گیاهی موجود در جنگل های پیرانشهر – سردشت اولا" به دلیل فقدان شناخت کافی ناممکن است و ثانیا" آن تعدادی هم که شناسایی شده است ، در چارچوب گفتار حاضر نمی گنجد. با این وصف بدون ذکر نام برخی از ثعلبیان منطقه ، گفتار حاضر ناقص تر از آن چیزی خواهد بود که هست . بر این مبنا تعدادی از ثعلبیان منطقه را می توان به صورت زیر فهرست نمود :

1)Limodorum abortivum,
2)Cephalanthera kurdica,
3)Epipactis veratrifolia,
4)Ophrys sphegodes,
5)Ophrys carmeli,
6)Ophrys scolopax,
7)Ophrys reinholdii,
8)Himantoglossum affine,
9)Comperia comperiana,
10)Orchis anatolica,
11)Orchis collina,
12)Orchis paulistris,
13)Orichis mascula,
14)Orichis coriophora,
15)Orchis simian,
16)Orchis punctulata,
17)Dactylorhiza iberica,
18)Dactylorhiza umbrosa .

با توجه به تنوع چشم اندازهای طبیعی و بیوم های منطقه می توان تنوع جانوری قابل ملاحظه ای را نیز متوقع بود ؛ ترکیب بیوم کوهستانی ، دشت ها ، سواحل و رودخانه زاب و وجود فرماسیون گیاهی خاص هریک از این پدیده ها و در نهایت اراضی کشاورزی که خود پدید آورنده زیستگاههای کشاورزی یا Agro-Biotope می باشند ، امکان تکوین زیستگاهها و اجتماعات زیستی متنوعی را میسر ساخته است . ادامه دارد.....
 

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید