سه شنبه, 29ام اسفند

شما اینجا هستید: رویه نخست یادگارهای فرهنگی و طبیعی زیست بوم بیاییم تا سال ۲۰۳۰، به ۳۰درصد از راهکارهای نجات زمین دست یابیم!

زیست بوم

بیاییم تا سال ۲۰۳۰، به ۳۰درصد از راهکارهای نجات زمین دست یابیم!

برگرفته از روزنامه همشهری، چهارشنبه 30 خرداد 1397


محمد درویش/ کارشناس محیط‌زیست

1- دوشنبه گذشته، یک اتفاق مهم و امیدبخش رخ داد و از چالشی جهانی رونمایی شد که هدفش دستیابی به ۳۰درصد از مجموع راه‌حل‌هایی است که می‌تواند تا سال۲۰۳۰، زمین را از شر خطراتی چون جنگل‌خواری، گرسنگی و تخریب سرزمین نجات دهد. این چالش، بخشی از برنامه‌های اجلاس جهانی اقلیم است که توسط صندوق جهانی طبیعت و با همراهی ائتلاف گسترده‌ای از گروداران- ذی‌نفعان - اعلام موجودیت کرد.

2- قرار است اجلاس جهانی اقلیم از ١٢ تا ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۸ در سانفرانسیسکو برگزار شود. این اجلاس، هزاران نفر از سراسر دنیا را گردهم می‌آورد تا خواسته‌ها و هدف‌ها را به سطح بالاتری منتقل و موقعیتی ایجاد کند برای ارج نهادن به دستاوردهای برجسته کشورها، مناطق، شهرها، کمپانی‌ها، سرمایه‌گذاران و کنشگران محیط‌زیستی در زمینه بهبود عملکردهای اقلیمی و نیز سرعت بخشیدن به تعهدها و اقدامات جسورانه جدید.

3- مولفه‌هایی چون سازوکار تولید غذا در جهان، مدیریت ناپایدار جنگل‌ها، لکنت‌های موجود در توسعه زیرساخت‌ها و دیگر فعالیت‌ها در ارتباط با استفاده از زمین، یک دلیل عمده برای تشدید روند شتابناک و نگران‌کننده تغییرات اقلیمی است؛ مولفه‌هایی که در مجموع، میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای را بیشتر از آنچه همه خودروها، کامیون‌ها، قطارها، هواپیماها و کشتی‌های موجود در دنیا در یک سال تولید می‌کنند، افزایش می‌دهد. جنگل‌ها، مراتع و دیگر زیستگاه‌ها کربن را از نیوار- اتمسفر- جذب می‌کنند، اما زمانی که از بین می‌روند، کربن را آزاد می‌کنند و ظرفیت جذب دوباره آنها کاهش پیدا می‌کند. در خاک و در بوم سازگان‌های سالم، کربن یک جزء سازنده زندگی است، در نیوار اما موجب گرم شدن سیاره.

4- مانوئل پولگار ویدال، رئیس بخش تغییرات اقلیم و انرژی از صندوق جهانی طبیعت، می‌گوید: «برای مهار تغییرات اقلیم، ما باید دومین منبع انتشار گازهای گلخانه‌ای را نشانه بگیریم؛ استفاده از زمین با اقدامات واقعی. واحدهای اقتصادی و رهبران محلی می‌توانند دولت‌های ملی را تشویق به کاهش شدیدتر انتشار کربن از طریق همه منابع قابل دسترس، ازجمله درختان، علفزارها و خاک کنند.»

5- صاحبان مشاغل، حکومت‌ها و آژانس‌های محلی، سازمان‌های چند جانبه، پژوهشگران و دیگر سهامداران، همه می‌توانند با اقدامات واقعی با این چالش روبه‌رو شوند؛ کافی است متعهدانه مصرف کنند و مانع دور ریختن خوراک شوند، فرایندی که می‌تواند تا 50درصد از میزان هدررفت غذا در جهان بکاهد؛ هدررفتی که میزان آن هم‌اکنون از مرز 3/1میلیارد تن در سال هم عبور کرده است! بدین‌ترتیب، می‌توان تا یک گیگاتُن کربن را سالانه در جنگل‌ها و دیگر زمین‌های طبیعی و زیرکشت ترسیب کرد.

6- از آنجا که مردم بومی از مؤثرترین پاسداران زیستگاه‌های طبیعی به‌شمار می‌روند و با ازدست‌رفتن یا تنزل کیفیت جنگل‌ها و رودخانه‌ها بیشترین آسیب را می‌بینند، جلب و حمایت از حقوق مالکیت زمین برای آنها در رسیدن به هدف‌های چالش ٣٠x٣٠ ضروری است. کاندیدو مِزووا، رهبر یکی از قبایل مردمان بومی پاناما و دبیر روابط بین‌الملل در اتحاد مسئول اداره مناطق عمده جنگلی آمریکای میانه می‌گوید: «کوشش‌های بزرگ اما قدرناشناخته‌ای که مردم بومی برای حمایت از مناطق جنگلی وسیع در دنیا انجام می‌دهند، راه‌حل عمده حل مشکلات اقلیمی است. دولت‌ها و بخش‌های خصوصی باید از روش ما برای توسعه پایدار استقبال کنند، با ما در برنامه‌ریزی شریک شوند و به ما اجازه سهیم شدن در آبادانی و رفاهی را بدهند که از آن ناشی می‌شود.»

7- خواننده عزیز روزنامه همشهری! در طول چندسال اخیر، کنشگران و جامعه محلی در ایران هم دستاوردهای قابل‌توجهی در این مهم به‌دست آورده که امیدوارم، دولت زمینه حضور ایشان را در چنین اجلاس‌های مهم و بین‌المللی فراهم کند. تجربه «سه‌شنبه‌های بدون خودرو»، «مدارس طبیعت»، و شیوه‌های معیشت پایدار توأم با حفاظت در دیزباد بالا، منصورآباد رفسنجان و پاقلات لامرد، می‌تواند آشکارا نگاه به ایران را در مسیر پیشبرد اهداف پاریس، نزد افکار عمومی تغییر دهد.

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

در همین زمینه